อย่ามองข้ามความสบาย 590207D รอบบ่าย

 อย่ามองข้ามความสบาย

วันอาทิตย์ที่  ๗  กุมภาพันธ์  พ.ศ. ๒๕๕๙ (๑๕.๐๐ - ๑๖.๓๐ น.)

ห้องแก้วสารพัดนึก  วัดพระธรรมกาย 

ปรับกาย - ปรับใจ

 

ตั้งใจนั่งหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะจ๊ะ หลับตาเบาๆ พอสบายๆ ผ่อนคลายทุกส่วนของร่างกายของเรา ทั้งเนื้อทั้งตัวให้รู้สึกสบาย ต้องสบาย

 

ขยับเนื้อขยับตัวของเราให้ดี ให้เลือดลมในตัวของเราเดินได้สะดวก จะได้ไม่ปวด ไม่เมื่อย

 

แล้วก็ทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว อย่าให้ใจของเราไปเกาะ ไปเกี่ยว ไปเหนี่ยว ไปรั้งเรื่องอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคน สัตว์ สิ่งของ ธุรกิจการงาน บ้านช่อง การศึกษาเล่าเรียน เรื่องครอบครัว หรือเรื่องอะไรที่นอกเหนือจากนี้ ให้ปลด ให้ปล่อย ให้วาง ทำใจเกลี้ยงๆ ใจใสๆ ใจเย็นๆ ปรับทั้งกาย ปรับทั้งใจ ให้สบายๆ

 

หาจุดสบายให้เจอ

#ความสบาย

 

ถ้าเราหาจุดสบายของเราได้ สบายทั้งกาย สบายทั้งใจ ถ้าหาได้ก็ง่ายนิดเดียว สบายตรงไหนก็เอาตรงนั้นไปก่อน อย่ามองข้ามไป หาจุดนี้ให้เจอ

 

จุดสบายมีอยู่ในตัวของเราทุกคนเลย คือ อารมณ์มันจะไม่ไปเกาะ ไปเกี่ยว ไปเหนี่ยว ไปรั้งเรื่องอะไรเลย อยากอยู่กับอารมณ์นี้ ความรู้สึกนี้ไปนานๆ โดยไม่เบื่อหน่าย จะนั่งไปนานแค่ไหนก็ได้ แม้ไม่มีอะไรมาให้เราดู เรายังรู้สึกสบาย หาจุดสบายตรงนี้ให้เจอ

 

ถ้าสบายใจสบายกายในวินาทีนี้ หาจุดสบายได้ในวินาทีนี้ เราก็จะเข้าถึงธรรมได้ภายในวินาทีนี้ เพราะฉะนั้นมองข้ามความสบายไม่ได้เลย

 

อย่าฟังผ่านไปนะลูกนะ ที่เราเสียเวลาไปกันนาน หลายวัน หลายเดือน หลายปี และเข้าไม่ถึงธรรมสักที เพราะหาตรงนี้ไม่ได้ เราไปตั้งใจกันเกินไปบ้าง ไปบีบ ไปเค้น ไปเน้น จนเคยชิน

 

เพราะฉะนั้น ต้องทิ้งทุกอย่าง ปล่อยวางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว สบายทั้งกาย สบายทั้งใจ สำคัญนะลูกนะ ปรับตรงนี้ให้ได้ เดี๋ยวบุญเก่าที่เราเคยได้ธรรมะมาข้ามชาติจะได้ช่องส่งผล ให้ใจของเรากลับเข้าไปสู่ภายในอย่างง่ายๆ

 

แล้วก็ไปหยุดนิ่งๆ นุ่มๆ ที่กลางกาย อย่างง่ายๆ อย่างสบายๆ ประสบการณ์ภายในก็จะเริ่มเกิดขึ้น ตั้งแต่ตัวโล่ง โปร่ง เบา สบาย ตัวขยายบ้าง ยืดบ้าง ย่อบ้าง ตกจากที่สูงบ้าง จะเคลื่อนเข้าไปสู่ภายใน และความสุขความบริสุทธิ์ก็บังเกิดขึ้น อย่างที่เราไม่เคยเจอมาก่อน

 

เราจะมีความสุข ใจเราจะบริสุทธิ์เกลี้ยงๆ ไม่เกาะ ไม่เกี่ยว ไม่เหนี่ยว ไม่รั้งเรื่องอะไรเลย แล้วความมืดในใจก็จะถูกทำลาย ความสว่างภายในก็จะบังเกิดขึ้น ความสว่างที่มาพร้อมกับความสุข ความบริสุทธิ์ของใจที่เพิ่มขึ้น

 

การเห็นก็จะตามมา เราจะเห็นภาพในกลางความสว่างนั้น สว่างน้อยก็เห็นได้อย่างเลือนราง สว่างมากก็ชัดเจน แจ่มแจ้ง เป็นดวงบ้าง เป็นดวงใสๆ เป็นจุดสว่างบ้าง เป็นกายบ้าง เห็นตัวเองบ้าง เห็นองค์พระใสๆ บ้าง ทั้งหมดนี้จะเริ่มต้นจากความสบายทั้งกายและใจ

 

เพราะฉะนั้น จุดสบายต้องหาให้เจอนะลูกนะ ทำควบคู่กับชีวิตประจำวัน ถ้าเราอยู่ทางโลกก็ควบคู่กับการทำมาหากิน ทำมาค้าขาย ทำมาสร้างบารมี ทำควบคู่กันไป

 

สักวันหนึ่ง เมื่อเราหาจุดสบายนี้เจอ บุญเก่าที่เราเคยเข้าถึงธรรมก็ได้ช่องดึงดูดใจของเราให้เข้าถึงธรรมได้อย่างง่ายๆ ถ้าเป็นสมาชิกเขตในก็จะเข้าถึงธรรมภายในได้อย่างง่ายๆ เช่นเดียวกัน เพราะฉะนั้นจุดสบายมีความสำคัญอย่างยิ่ง

 

เริ่มต้นตรงจุดที่สบาย

 

เราเข้าวัดมานานแล้ว เรารู้ว่าใจเราควรจะไปวางอยู่ที่ตรงไหน ซึ่งตอนสุดท้ายก็ต้องมาลงที่กลางกายฐานที่ ๗ ซึ่งอยู่ในกลางท้องของเราในระดับที่เหนือจากสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ สุดท้ายก็มาลงตรงนี้ เพราะฉะนั้นเบื้องต้นความสบายอยู่ตรงไหน เอาตรงนั้นไปก่อนอย่างง่ายๆ

 

และถ้าหากเราเห็นภาพรัวๆ รางๆ ๕ เปอร์เซ็นต์ ๑๐ เปอร์เซ็นต์ เห็นแค่ไหนก็พึงพอใจดูแค่นั้นไปก่อน อย่าไปเร่งรีบ ไปบีบไปเค้น ไปเน้นภาพ ให้มันชัดเจนได้ดั่งใจของเรา อย่างนั้นไม่เอา มีให้ดูแค่ไหนก็ดูแค่นั้นไปก่อนอย่างสบายๆ แล้วก็ทำซ้ำๆ ทุกวันทุกคืน ทุกอิริยาบถ นั่ง นอน ยืน เดิน ได้มากบ้างน้อยบ้างก็ไม่เป็นไร แต่ให้สม่ำเสมอ มีสติ สบาย สม่ำเสมอ

 

พอเราเลิกนั่งแล้ว ออกจากการนั่งสมาธิก็มาสังเกต หมั่นสังเกตดู เรานั่งได้ผลดีเราทำอย่างไร เรานั่งได้ไม่ดีเท่าที่ควรเพราะอะไร แล้วก็ปรับปรุงแก้ไขกันไปนะลูกนะ เดี๋ยวไม่ช้าเราก็จะสมหวังในการฝึกใจให้หยุดนิ่ง นุ่มๆ เบาๆ สบายๆ ได้อย่างง่ายๆ

 

ทุกคนมีบุญที่จะเข้าถึงได้

 

ลูกทุกรูป ลูกทุกคน ทั้งเขตนอก เขตใน ล้วนมีบุญเก่ากันมาด้วยกันทั้งสิ้น บุญที่จะบรรลุธรรม เข้าถึงพระธรรมกายในตัว บุญนี้มีกันทุกคน แต่ไม่ได้ช่องส่งผล บางคนก็ได้ช่องเร็ว บางคนก็ได้ช่องช้า ขึ้นอยู่กับว่า เราฝึกหนักอย่างถูกหลักวิชชาไหม นี่คือข้อสังเกตนะจ๊ะ

 

ถ้าฝึกหนักอย่างถูกหลักวิชชาดังกล่าว ต้องได้ทุกคน คำว่า ยกชั้นเข้าถึงธรรมทั้งเขตนอกเขตใน ไม่ใช่เป็นเพียงความฝันลมๆ แล้งๆ แต่สามารถเข้าถึงได้

 

วัดง่ายๆ ว่า เรามีบุญขนาดไหน คนในโลกตั้งหลายพันล้านคนนะ มีไม่มากที่จะให้ความสำคัญเกี่ยวกับสร้างบารมี ทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา เป็นต้น ในจำนวนไม่มากนั้นก็มีเพียงนิดเดียวที่เข้ามาสู่ในหมู่คณะของเรา

 

เราก็สร้างบารมีมาทุกอย่างเลย ทั้งทาน ทั้งศีล ทั้งภาวนา ทั้งทำด้วยตัวเอง และก็ไปชวนคนอื่นเขาทำด้วย ไม่ว่าสิ่งแวดล้อมจะเป็นอย่างไร จะเป็นบวก เป็นลบ เป็นอะไรก็แล้วแต่ เราไม่เคยคำนึงถึงสิ่งแวดล้อมนั้นเลย มุ่งมั่นในการสร้างบารมีกันอย่างเดียว สวนกระแสกิเลสโลก จนเป็นปกติ เป็นปกติของเรา เป็นความอัศจรรย์ของชาวโลก และความเหลือเชื่อ แต่ก็เป็นความจริงที่บังเกิดขึ้น

 

เราอยู่ในสายตาสวรรค์

 

ทุกการกระทำในการสร้างบารมีของเรา อยู่ในสายตาของมนุษย์ของเทวดาทั้งหลาย ของผู้มีรู้ มีญาณ มีฌาน มีอานุภาพ

 

ภาพดีๆ ที่เราสร้างบารมีนี้ ไปปรากฏทุกแห่งในแหล่งแห่งความบริสุทธิ์ ของพระผู้มีรู้ มีญาณ มีฌาน ที่นั่งตามลำพังบ้าง นั่งเป็นหมู่เป็นคณะบ้าง ในทุกหนทุกแห่งไม่มีว่างเว้นเลย ไม่มีที่ใดที่ไม่รู้จักหมู่คณะเรา เพราะภาพการสร้างความดี ทั้งทาน ศีล ภาวนา ดังกล่าวนั้น ไปปรากฏให้ท่านเหล่านั้นได้เห็น ที่เป็นกายละเอียดก็ยิ่งเห็นชัดเจน

 

เพราะฉะนั้น ในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาก็ดี หรือวันบุญของเรา เช่น อาทิตย์ต้นเดือนนี้ ชาวสวรรค์ผู้มีกายละเอียด ตาละเอียด ทั้งภุมมเทวา รุกขเทวา อากาศเทวา ชาวสวรรค์ ๖ ชั้น พรหม ๑๖ ชั้น รูปพรหม ๔ ชั้น อายตนนิพพาน ก็เล็งแลเราอยู่ ได้ชื่นชมอนุโมทนาสาธุการทั้งสิ้น โดยที่ลูกไม่รู้ตัวกันเลย

 

เพราะฉะนั้น ให้ลูกปลื้มอกปลื้มใจไว้เถิดว่า ความดีบารมีทั้งหมดที่เราทำนั้น อยู่ในสายตาของผู้บริสุทธิ์ทั้งหลาย ผู้มีรู้ มีญาณ มีฌาน มีอานุภาพ มีตาทิพย์ หูทิพย์ ที่เขาได้ชื่นชมอนุโมทนาสาธุการ กิตติศัพท์อันดีงามนี้ก็ขจรขจายไปทั่ว โดยที่เราไม่รู้ตัวเลย

 

เพราะฉะนั้น พญามารจึงสะดุ้งพรึบ นั่นก็เป็นเรื่องปกติของเขาที่จะต้องขัดขวางการสร้างบารมี เพราะกลัวหมู่คณะของเราที่สั่งสมบุญกันมาอย่างเดียว จะพ้นจากการเป็นบ่าวเป็นทาสของเขา นั่นก็ปกติของเขา เขาก็ทำอย่างนั้น ปกติฝ่ายบุญเราก็ทำอย่างบุญ ต่างคนต่างทำกันไป

 

อานิสงส์บุญบูชาข้าวพระ

 

วันนี้เป็นวันดี วันอาทิตย์ต้นเดือน แล้วก็มาตรงกับตรุษจีนด้วย เราได้ทิ้งทุกอย่างวางทุกสิ่ง เข้าวัดมาปฏิบัติธรรม มาสร้างบารมี มาประกอบพิธีบูชาข้าวพระกันตอนเช้า และก็ประกอบพิธีบุญเรื่อยมากระทั่งบัดนี้

 

ให้ลูกนึกถึงบุญเหล่านี้ด้วยใจที่ใสๆ นึกโดยการวางใจเฉยๆ ณ จุดสบายอย่างง่ายๆ ใจใสๆ ใจเย็นๆ เรานึกนิดหนึ่งว่า วันนี้เราทำอะไรมาบ้าง ตั้งแต่เช้าใส่บาตรพระกองพันเนื้อนาบุญ สวดมนต์ไหว้พระ เจริญภาวนา มาบูชาข้าวพระ ถวายภัตตาหารเป็นสังฆทานแด่พระภิกษุสามเณรผู้ประพฤติธรรม เป็นต้น

 

นึกถึงบุญเหล่านั้นมารวมเป็นดวงบุญใสๆ ติดอยู่ที่ศูนย์กลางฐานที่ ๗ ซึ่งอยู่ในกลางท้องของเรา เหนือสะดือขึ้นมา ๒ นิ้วมือ หรือจำง่ายๆ อยู่ในบริเวณกลางท้อง เป็นดวงใสๆ ใสบริสุทธิ์ ประดุจเพชรลูกที่เจียระไนแล้ว ไม่มีตำหนิเลย อย่างน้อยใสเหมือนน้ำใสๆ กลมรอบตัวเหมือนดวงแก้ว ใสบริสุทธิ์อยู่ในกลางกายของเรา ให้ใจของเราแตะเบาๆ อย่างสบายๆ

 

ดวงบุญนี้ติดไปทุกกายเลย ติดตั้งแต่กายมนุษย์หยาบ กายมนุษย์ละเอียด กายทิพย์หยาบ-ละเอียด กายรูปพรหมหยาบ-ละเอียด กายอรูปพรหมหยาบ-ละเอียด กระทั่งถึงกายธรรมในกายธรรมทั้งหยาบ ทั้งละเอียด ตั้งแต่กายธรรมโคตรภู กายธรรมพระโสดาบัน กายธรรมพระสกิทาคามี กายธรรมพระอนาคามี กายธรรมพระอรหัต

 

ติดทุกกายเลย เป็นดวงบุญที่ใสสะอาดบริสุทธิ์ เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิตของเรา ตั้งแต่ปุถุชนจนกระทั่งเป็นพระอริยเจ้า กระทั่งไปสู่เป้าหมายปลายทาง คือที่สุดแห่งธรรม

 

ให้ลูกรวมใจหยุด นิ่งๆ นุ่มๆ เบาๆ สบายๆ ใจใสๆ ใจเย็นๆ มหาปูชนียาจารย์ทุกท่าน ตั้งแต่พระเดชพระคุณหลวงปู่ พระผู้ปราบมาร คุณยายอาจารย์ของเราทั้งสองท่าน มหารัตนอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง หรือคุณยายอาจารย์ของเรา มหารัตนอุบาสิกาทองสุข สำแดงปั้น หรือคุณยายทองสุข สำแดงปั้น เป็นต้น ที่ท่านคุมบุญ คุมการบูชาข้าวพระตั้งแต่เช้า ท่านก็จะรวบเอาทุกบุญที่เราทำทั้งหมดในวันนี้ติดทุกกายดังกล่าว ให้เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขและความสำเร็จในชีวิต

 

ไปเชื่อมสายสมบัติ ให้เราประสบความสำเร็จในชีวิต ในธุรกิจการงาน ให้หมดหนี้หมดสิน เหลือกินเหลือใช้ เหลือไว้สร้างบารมี เป็นเศรษฐี มหาเศรษฐี บรมเศรษฐีผู้ใจบุญค้ำจุนพระพุทธศาสนา ไปตัดรอนวิบากกรรมวิบากมาร อุปสรรคต่างๆ นานาในชีวิต ทุกข์ โศก โรค ภัย สิ่งที่ไม่ดีทั้งหลาย ให้ละลายหายสูญไป

 

แล้วบุญนี้ส่งต่อไปถึงหมู่ญาติที่ละโลกไปแล้ว ตั้งแต่บุพการีของเรา หมู่ญาติของเรา ผู้ที่เป็นที่รักที่เคารพของเรา คุมบุญไปไม่ว่าจะอยู่ภพภูมิไหนก็ตาม เอาบุญนี้ไปให้หมด

 

ที่มีทุกข์มากก็จะทุกข์น้อย มีทุกข์น้อยก็จะพ้นทุกข์ สุขน้อยก็จะสุขมาก สุขมากแล้วก็มากเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ ส่วนที่อยู่ในภพภูมิที่ไม่อาจจะรับบุญได้ด้วยวิธีการปกติ ท่านก็จะประกอบวิชชาธรรมกาย ใช้วิชาพิเศษเอาบุญนี้ไปให้ได้เป็นอัศจรรย์ทีเดียว

 

และส่วนของเราก็ไปเป็นทิพยสมบัติในวิมาน เป็นทั้งบริวารสมบัติด้วย เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในเทวโลก แล้วซ้อนผังติดข้ามภพข้ามชาตินี้ไปเลย

 

เราในฐานะเป็นเจ้าของบุญก็ต้องทำใจให้หยุดนิ่งดังกล่าวนะลูกนะ ในขณะที่มหาปูชนียาจารย์ทุกท่านกำลังรวบรวมบุญในอดีตที่ผ่านมากระทั่งปัจจุบันนี้ส่งผลต่อไป ทั้งปัจจุบันและในอนาคตดังกล่าว

 

ให้ลูกทุกคนหยุดใจ นิ่งๆ นุ่มๆ เบาๆ สบายๆ ใจใสๆ ใจเย็นๆ ต่างคนต่างนั่งกันไปเงียบๆ นะจ๊ะ

Add Comment

2559, ความสบาย

วันเสาร์ที่ 13 สิงหาคม พ.ศ. 2565

• Share

Related Posts