ต้องฝึกบ่อยๆ ให้ชำนาญ 460202D รอบบ่าย

 

ตื่นนอนต้องนิ่งไว้ กลางกาย

มั่นศึกษ์วิชช์ธรรมกาย ใฝ่รู้

ยิ่งกว่าท่านกำทราย ให้ได้

จึงจักกรำศึกสู้ ขุดเหง้ารากดำ

ตะวันธรรม

 

ต้องฝึกบ่อยๆ ให้ชำนาญ

วันอาทิตย์ที่ ๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๖

 Link ไฟล์เสียงนำนั่งสมาธิใน youtube

ง่ายแต่ลึก​ 3 |EP.10| : ต้องฝึกบ่อยๆให้ชำนาญ

ตั้งใจหลับตาเจริญสมาธิภาวนากันนะ หลับตาของเราเบาๆ พอสบายๆ ทำใจให้เบิกบาน แช่มชื่น ให้สะอาดบริสุทธิ์ ผ่องใส แล้วก็เอาใจหยุดนิ่งๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ อย่างสบายๆ

 

จะตรึกนึกถึงดวงใส หรือองค์พระใสๆ ก็ได้ หรือจะวางใจเฉยๆ ก็ได้ ให้นิ่งๆ นุ่มๆ ละมุนละไม ให้หยุดในหยุด นิ่งในนิ่งลงไปตรงกลางเบาๆ นะ สบายๆ

 

ขึ้นอยู่กับการฝึกฝน

ฝึกบ่อยๆ ทำบ่อยๆ แล้วอีกหน่อยเราจะคล่อง จะชำนาญแล้วใจจะอยู่ที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เป็นส่วนใหญ่ทีเดียว ไม่ว่าเราจะมีภารกิจอะไรก็ตาม ใจจะไม่ค่อยห่างจากศูนย์กลางกาย ส่วนใหญ่จะอยู่

 

ถ้าคนทำเป็นแล้ว เขาเข้าถึงดวงธรรม ถึงกายภายในหรือองค์พระ ทั้งหลับตาลืมตาเขาก็จะเห็นได้ชัดเจนพอๆ กัน ใหม่ๆ บางท่านลืมตาชัดกว่าหลับตา บางท่านหลับตาชัดกว่าลืมตา ฝึกบ่อยๆ มันก็จะชัดทั้งหลับตาและลืมตา คล้ายๆ กับว่าเรื่องของลูกนัยน์ตาไม่ได้มีปัญหาหรือเป็นอุปสรรคต่อการหยุดใจในกลางกาย แล้วยิ่งเข้าถึงพระธรรมกายก็จะชัดใสสว่าง

 

ก็ต้องอาศัยการฝึกฝน ไม่มีใครเก่งมาก่อน ฝึกเอาทั้งนั้น แต่บางคนทำได้ง่ายกว่าบางคน เพราะเขาสั่งสมมาข้ามชาติ เขาทำบ่อยๆ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็ชำนาญกว่าคนที่นานๆ ทำที ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดา เหมือนกับการทำของหยาบนั่นแหละ ทำบ่อยๆ ก็ชำนาญ นานๆ ทำ ทีก็ไม่ค่อยคล่อง ไม่ค่อยชำนาญ ใจหยุดก็เหมือนกัน ต้องทำบ่อยๆ และที่สำคัญมันมีความสำคัญต่อชีวิตของเราเสียด้วย

 

ถ้าเราปรารถนาที่จะเข้าถึงความสุขที่แท้จริง เราก็ต้องฝึกหยุดใจให้ได้ทุกวัน อยากจะทำใจให้ใสเพื่อเตรียมตัวเอาไว้ถ้าหากเกิดอะไรฉุกเฉิน อยากจะได้เรียนรู้ความจริงของชีวิต เรื่องราวต่างๆ ก็ต้องอาศัยทำบ่อยๆ หยุดใจบ่อยๆ ฝึกกันให้มากๆ

 

จริงๆ แล้วเราเกิดมาเพื่อการนี้ แต่เรามักให้เวลากับสิ่งอื่นมากกว่า สิ่งอื่นยั่วยวนใจเรามากกว่าสิ่งนี้ แต่ความจริงถ้าเข้าถึงจริงๆ แล้ว เราจะเห็นว่าภายในเป็นเรื่องที่น่าสนใจ น่าติดตาม น่าเรียนรู้กว่ามากทีเดียว เพราะฉะนั้นตอนนี้เราฝึกหยุดไปเรื่อยๆ นะ แม้ว่าอากาศตอนบ่ายจะสู้ตอนเช้าไม่ได้เราก็ต้องฝึกให้ชำนาญทุกสภาวะอากาศ ฝึกไปเรื่อยๆ หยุดในหยุด นิ่งในนิ่งลงไป ให้ใจใสๆ ให้ใจสว่างไสว

 

อย่าตั้งใจมากเกินไป

ถ้านั่งแล้วมันทึบ มันตื้อ มันแคบ แสดงว่าเราได้ตั้งใจมากเกินไปแล้ว ได้ไปบังคับใจ หรือพยายามทำให้สมาธิมันเกิด ควบคุมมันมากเกินไป อย่างนี้ไม่ถูกหลักวิชชานะ

 

ถ้าถูกหลักพอวางใจแล้วมันต้องขยาย ต้องกว้าง ไม่แคบ นิ่งแต่ไม่แคบ นิ่งแล้วต้องขยาย สบาย โล่ง ต้องโปร่งโล่งใจ โปร่งใจ จนกระทั่งกลืนไปกับบรรยากาศ แล้วความรู้สึกที่ร่างกายก็หมดไป เหมือนกับเราไม่มีตัวตน เหลือแต่ใจที่หยุดกับนิ่ง แล้วก็หยุดในหยุด นิ่งในนิ่งลงไป ทำอย่างนี้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็จะชัดจะใสจะสว่างขึ้นมาเอง ถ้าตั้งใจทำเป็นทุกคน ไม่เป็นเป็นไม่มีหรอก ฝึกฝนกันไป

 

ให้มีสติ สบาย สม่ำเสมอ แล้วก็หมั่นสังเกตว่า เรามีสติกับสบายไหม คือรู้ตัวอยู่ ณ กลางกายหรือ ณ จุดที่เรารู้สึกสบายตรงนั้นไปก่อน แล้วทำให้สม่ำเสมอ คือให้ได้อารมณ์นั้นต่อเนื่อง สติกับสบายให้ต่อเนื่อง แม้ยังไม่เห็นอะไรก็ตาม

 

จนกระทั่งถึงจุดๆ หนึ่ง ใจจะนิ่งๆ นุ่มๆ ละมุนละไม แล้วมันจะขยาย แล้วก็จะค่อยๆ ใส เหมือนใจตกตะกอน คล้ายๆ กับเราเอาสารส้มไปแกว่งในตุ่มน้ำ ตะกอนมันก็นอนก้น หรือน้ำที่ใสๆ เราฝึกหยุดใจก็เช่นเดียวกัน ตะกอนของใจก็ตกลงไปเหลือแต่ใจที่ใสๆ แล้วเราก็รักษาสภาพนั้นไปเรื่อยๆ ไม่ต้องไปพยายามปรุงแต่งหรือไปเปลี่ยนแปลงอะไร นิ่งๆ เดี๋ยวมันสว่างขึ้น ชัดขึ้น ใสขึ้น เหมือนไปอยู่ในที่สว่าง แล้วก็เห็นจุดใสๆ ดวงใสๆ หรือองค์พระใสๆ มาให้เห็น

 

อย่าตื่นเต้น...ทำเฉยกับทุกสิ่งที่เห็น

 

ซึ่งเราจะต้องระงับความตื่นเต้นให้ได้ เมื่อเห็นของที่ต้องใจ ของที่อยากได้ ถูกใจเรา เป็นดวง เป็นองค์พระ ก็ต้องทำใจให้เป็นปกติ เก็บความรู้สึกยินดีปรีดาเอาไว้ให้ได้ ใจจะได้นิ่งๆ นุ่มๆ เดินทางต่อไป

 

ทำเฉยๆ กับทุกสิ่งที่เราเห็น เดี๋ยวภาพนั้นก็จะเปลี่ยนแปลงไป คล้ายๆ กับเรานั่งไปในรถ มองดูรถที่สวนมา ภาพสองข้างทาง เป็นทิวทัศน์บ้าง ตึกรามบ้านช่อง เสาไฟฟ้า ผู้คน เราก็เฉยๆ เดี๋ยวเราก็ไปถึงจุดหมายจนได้

 

ภาพที่เกิดขึ้นมาก็เหมือนกัน เราก็เฉยๆ นิ่งๆ เอาไว้จนกระทั่งถึงจุดๆ หนึ่ง มันรวมหยุดสนิท ก็จะตกศูนย์วูบไปเลย ดวงปฐมมรรคก็ลอยเกิดขึ้นมา ซึ่งตอนนี้เราจะตื่นตาตื่นใจมาก มีความสุขมากๆ เบิกบานทีเดียวแหละ มันมีอารมณ์ที่อยู่เหนือคำว่า ความสุข มันมีมากกว่านั้น แต่เราก็ยังอับจนถ้อยคำว่าจะใช้คำอะไร คือมันจะสบายมากๆ เบิกบานมากๆ ประเดี๋ยวใจก็จะแล่นเข้าไปข้างใน

 

ดวงก็ขยาย ดวงศีล สมาธิ ปัญญา วิมุตติ วิมุตติญาณทัสสนะ ที่เราได้ยินได้ฟังก็จะผุดขึ้นมา เกิดขึ้นสว่างไสว นำความบันเทิงใจ เบิกบานใจเราเพิ่มขึ้น ใจของเราก็จะเกลี้ยงเกลาเพิ่มขึ้นไป สะอาดเพิ่ม บริสุทธิ์เพิ่ม ยิ่งเข้าไปถึงกายในกาย ถึงองค์พระ ถึงกายธรรม ก็จะยิ่งบริสุทธิ์สะอาดสว่างสุกใสเพิ่มไปเรื่อยๆ สว่างไปเรื่อยๆ ใจก็สบ๊าย สบาย

Add Comment

2546, ง่ายแต่ลึก3

วันพุธที่ 20 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

• Share

Related Posts