คำภาวนา สัมมาอะระหัง 510622C รอบสาย

 

ท่านผู้รู้ภายในนิ่งสนิท

เว้นทำกิจเฉกมนุษย์ในสังสาร

กลั่นกายใจขุนพลกล้าพระนิพพาน

ให้เชี่ยวชาญในวิชชาธรรมกาย

หากคืนนี้ทำใจหยุดนิ่งเฉยเฉย

ไม่ละเลยซึ่งคำสอนคงเฉิดฉาย

พระนิพพานลงกลั่นแก้ก็ง่ายดาย

ลูกหญิงชายจะสมฝันกันทุกคน

ตะวันธรรม

คำภาวนา สัมมาอะระหัง

วันอาทิตย์ที่ ๒๒ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๕๑

Link ไฟล์เสียงนำนั่งสมาธิใน youtube

ง่ายแต่ลึก​ 2 |EP.15| : คำภาวนาสัมมาอะระหัง

ตรึกนึกถึงดวงใส

คำว่า “ตรึก” ไม่ใช่แปลว่า เอาตากดลงไปดูนะ แต่หมายถึง การนึกถึงบริกรรมนิมิตอย่างเบาๆ สบายๆ นั่นเอง

หลับตาพริ้มๆ นั่งหน้ายิ้มๆ ผ่อนคลายอย่างสบายๆ ตรึกนึกถึงดวงใส เอาใจหยุดอยู่ในกลางดวงใสๆ นิ่งๆ นุ่มๆ เบาๆ สบายๆ พร้อมกับประคองใจด้วยบริกรรมภาวนาในใจเบาๆ ว่า สัมมาอะระหัง จะกี่ครั้งก็ได้

 

คำภาวนา สัมมา อะระหัง

สัมมา ย่อมาจาก อริยมรรคมีองค์ ๘ ตั้งแต่ สัมมาทิฐิ สัมมาสังกัปปะ สัมมาวาจา สัมมากัมมันตะ สัมมาอาชีวะ สัมมาวายามะ สัมมาสติ สัมมาสมาธิ คือ มีความเห็นถูกต้อง คิดถูกพูดถูก ทำถูก เป็นต้น

 

อะระหัง แปลว่า ห่างไกลจากกิเลส หมายถึง เมื่อเราปฏิบัติตามมรรคมีองค์ ๘ ซึ่งเป็นเส้นทางไปสู่ความเป็นพระอริยเจ้า มีข้อวัตรปฏิบัติเรียงไปตามลำดับ ๘ ข้อ ตั้งแต่เห็นถูก คิดถูก พูดถูก ทำถูก ประกอบอาชีพถูก ทำความเพียรถูก ตั้งสติถูก คือเอาใจเชื่อมโยงกับกระแสแห่งความบริสุทธิ์ภายในถูก กระทั่งเกิดสัมมาสมาธิ

 

สัมมาอะระหัง คือ คิดพูดทำทุกสิ่งให้ถูกต้อง แล้วเราจะห่างไกลจากความทุกข์ทรมานของชีวิต จากความไม่บริสุทธิ์ไปสู่ความบริสุทธิ์ หลุดพ้นจากกิเลสอาสวะ เหมือนปลาหลุดจากข้องที่ขังออกไป ไม่ต้องกลับมาสู่ข้องนั้นอีก เหมือนลูกไก่หลุดพ้นจากกระเปาะไข่ออกมาเป็นตัวของตัวเองอย่างสมบูรณ์ เราก็จะหลุดพ้นจากภพ ๓ ไปสู่ความอิสระ เป็นตัวของตัวเอง เป็นอยู่ได้ด้วยตัวของตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพิงพึ่งพาสิ่งใดเลย บริบูรณ์มีสุขตลอดเวลา เป็นบรมสุข สุขอย่างยิ่ง เหมือนดวงอาทิตย์มีแสงสว่างด้วยตัวของตัวเอง มีพลังอยู่ในตัวอย่างนั้น

 

ผู้ที่หลุดพ้นแล้ว ก็จะเป็นตัวของตัวเองทำนองนั้น มีความสุขด้วยตัวของตัวเอง ไม่ต้องพึ่งพิงพึ่งพา คน สัตว์ สิ่งของ ลาภ ยศ สรรเสริญ อำนาจ วาสนา แต่เป็นอยู่ด้วยตัวเอง แม้อยู่ตามลำพัง ไม่ว่าจะอยู่ที่ใดก็ตาม หลุดพ้นแล้ว เป็นอิสระแล้วจากภพ ๓ จากกรอบอวิชชาที่เขาบังคับเอาไว้โดยอาสวะ ความโลภ ความโกรธ ความหลง ใจถูกแช่อิ่มหมักดอง เหมือนผักที่ดองด้วยรสเปรี้ยว รสหวาน รสเค็ม มายาวนาน นับภพนับชาติไม่ถ้วน จนความโลภ โกรธ หลง คุ้นเคยเป็นเนื้อเดียวกันเลย คลุกเคล้าปนเป็นกันไปอย่างนั้น

 

เมื่อเป็นอย่างนั้น ก็ต้องอยู่ในกรอบของภพ ๓ เวียนว่ายตายเกิด ด้วยความไม่รู้ ไม่รู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่าเกิดมาทำไม อะไรคือเป้าหมายชีวิต จะไปสู่เป้าหมายชีวิตได้อย่างไร เป็นต้น ก็จะวนเวียนอยู่อย่างนั้น เวียนเกิด เวียนตาย แล้วก็มีภพภูมิรองรับ ตกอยู่ภายใต้กฎแห่งการกระทำ ทางกาย ทางวาจา ทางใจ แล้วก็มีวิบากกรรมรองรับ มีภพภูมิรองรับ ไปตามการกระทำของตัวที่ขาดสติปัญญา ขาดความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องราวความเป็นจริงของชีวิต

 

แล้วชีวิตก็จะตกอยู่ภายใต้สามัญลักษณะ กฎแห่งความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา มีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา ทุกข์ทรมานตลอด ไม่เป็นตัวของตัวเองตลอดเวลาเลย แล้วก็ยังตกอยู่ใต้กฎอื่นๆ อีกมากมายก่ายกอง ซึ่งเราจำยอมจะต้องตกอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์เหล่านั้น โดยไม่รู้สาเหตุและต้นเหตุว่า เป็นเพราะอะไร ทำไมเราจึงต้องอยู่ภายใต้กฎเกณฑ์เช่นนี้

 

ความไม่รู้นี้แหละจึงทำให้เกิดการแสวงหา กระทั่งมีผู้รู้บังเกิดขึ้น ด้วยอานุภาพแห่งการสั่งสมความบริสุทธิ์ ความดีงาม ที่เรียกว่าบารมี ๑๐ ทัศ และ ๓๐ ทัศ จนกระทั่งในลำดับที่ผู้ที่เขาทำให้เราตกอยู่ในกรอบวิชชานี้กันไม่อยู่ เมื่อกันไม่อยู่ เขาก็หลุดพ้นได้จากความทุกข์ทรมาน เพราะฉะนั้น สัมมาอะระหัง นี้เป็นสิ่งที่ลึกซึ้งนัก

 

เมื่อเรากำหนดบริกรรมนิมิต ตรึกนึกถึงดวงใส หยุดอยู่ในกลางดวงใส ก็ต้องประคองใจด้วยบริกรรมภาวนา สัมมาอะระหัง อย่างนี้เรื่อยไป จนกว่าใจจะหยุดนิ่ง อยากอยู่นิ่งเฉยๆ ไม่อยากจะภาวนา สัมมาอะระหัง ต่อไปแล้ว ก็ให้รักษาใจที่หยุดนิ่งอย่างนั้น แต่ว่าเมื่อใดใจฟุ้งไปคิดเรื่องอื่นจึงย้อนกลับมาภาวนา สัมมาอะระหัง ใหม่ประคับประคองใจกันไปอย่างนี้นะ

 

เช้านี้อากาศกำลังสดชื่นแจ่มใส เย็นสบาย เหมาะสมสำหรับลูกผู้มีบุญทุกคน จะได้ประกอบความเพียรให้ถูกวัตถุประสงค์ของการมาเกิดเป็นมนุษย์ ก็ให้ตั้งใจประคับประคองกันให้ดี ฝึกหยุด ฝึกนิ่งกันให้ดี ให้ถูกต้องตามหลักวิชชาอย่างสบายๆ ให้ลูกทุกคนสมหวังดังใจ ในการเข้าถึงพระรัตนตรัยในตัวทุกคนต่างคนต่างนั่งกันไปเงียบๆ

 

หลวงพ่อธัมมชโย

Add Comment

2551, ง่ายแต่ลึก2

วันอังคารที่ 19 กรกฎาคม พ.ศ. 2565

• Share

Related Posts